jueves, 13 de septiembre de 2012

Pulsos, 7



Apenas es el inicio de los tanteos. Voces que se expanden por espacios que pueden alcanzar turbulencias. Personalidades fuertes y caracteres pusilánimes se pondrán a prueba. Un eco que se creía lejano rebota y se aproxima. Una garganta invisible pregunta: y tú, ¿dónde estás?


13 comentarios:

  1. Esto ya es muy dificil de responder.

    Por un aparte hay "Voces" , por otra parte, personalidades "fuertes", y por otras caracteres "pusilánimes".

    luego hay un eco que rebota

    y una "garganta invisible" que hace la pregunta dificil.

    Y, tú, ¿ donde estás? esta pregunta habría que concretarla mas, esta algo "difusa".

    1)¿ quién es ese tú?
    2) ¿ dónde está ese tú?

    Si no s enos aclara por quien se nos pregunta es imposible responder "Donde está" el "tu" preguntado.

    a) porque Tu podría ser incluso algo abstracto, o metafórico, vete tu a saber...vistos ya varios pulsos de estos.

    b) que sea algo más concreto,¿tal vez alguna persona? en cuyo cayo, una persona concreta o alguna otra en abstracto.

    Así que la pregunta de la garganta invisibl eno m eresulta tan "visible".

    Porque si por ejemplo le quito cualquier parafernalia y "entiendo que tú es cualquiera que lea esto", pues yo diría,yo estoy ahora mismo aquí leyendo esto e intentando contestar a esta pregunta algo dificil que no se si es concreta o abstracta.

    Pero no podría responder a otras cosas,porque he sobrenetendido que se rfeier al aqui y ahora, y ya no entiendo nada mas, si hay cosas aún mas abstractas de las que desconozco, a las uq ese refier la pregunta donde estas, vamos a ver en que plano, ¿ en que plano concreto, sino se concretan "los planos " en el que supuestamente nos ¿ movemos?, no puede haber respuetas concretas.

    ResponderEliminar
  2. Mira la pregunta es tan dificil que no me he parado a editar las falta sde ortografía, perdona.

    Y además he contestado muy largo.

    ResponderEliminar
  3. Las respuestas está siempre en la calma.

    ResponderEliminar
  4. Quizás no haya respuesta...y se viaje en una nube de entidad imaginada. Saludos. Carlos

    ResponderEliminar
  5. Quizá, y conviene dudar de las respuestas cuando se nos venden, Carlos Augusto. Saludos.

    ResponderEliminar
  6. Todo resurge,el eco que rebota ya no es el mismo, o sí, sólo que cambia de aspecto.
    un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Pero el efecto del eco permanece, Mariola.

    ResponderEliminar
  8. Cualquier inicio es un susurro,;a mayor confluencia de susurros se produce un griterio y toda pusilaminidad se transforma en fiera.
    Cosas y casos,el ADN de la historia parece estatificarse, retoma su caracter genuino.
    Pero los tiempos crecen y con ellos la cultura, quizás demasiado lenta, para lo que requieren los tiempos.
    Pero el tinglado se vendrá abajo, el grito unánime debe romper gargantas y leyes,reformas y chantajes.

    Espero y confio en todos mis compañeros de vida.
    Yo, estoy aquí, en el momento actual, haciendo historia en la historia de la humanidad. Mi colaboración es imprescindible.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  9. Genetticca. Me gusta la expresión "mis compañeros de vida". Ese ir eligiendo vida y compañeros es bonita, no siempre factible.

    Inicio-susurros-griterío...Tenía un amigo que daba la cara por los pusilánimes. No sé, con frecuencia los tibios se adhieren a las causas más innobles. No sé.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  10. L'esfera, opaca, rep la llum i la transmet en la mesura que li és possible. Mai no serà penetrada i, per tant, queda en el misteri.
    Olga.

    ResponderEliminar
  11. No estaria jo tan segur. L'opacitat pot ser transpasable. La matèria s'ha afinat al planeta Terra amb unes característiques sorprenents. Si fóssim capaços de fer triomfar el costat constructiu. Però els dos rostres, els oposats, estan com polsos l'un de l'altre. Sembla mite, però qui sap el que donarem de si. Gràcies, Olga. Un petó.

    ResponderEliminar
  12. Me gustan estos "impulsos". Bueno he encontrado un hermoso día!

    ResponderEliminar
  13. Gracias, Cristian, por parar en mi blog. Un saludo afectuoso.

    ResponderEliminar