viernes, 8 de junio de 2012

revelaciones, 6



Romper con la costumbre, romper con lo impuesto. Aquello que eras tú pero no acababa de ser tú. El precio por querer algo más. Todo lo que no cambia, enmohece. Todo lo que no mantiene calor, se apaga. ¿Lo hubieras comprendido por ti misma? El azar habla muchas veces con ruidosos nombres. Somos la rueda; también el camino que transitamos.


4 comentarios:

  1. Renovar-se o morir. No m'agrada aquesta expressió, per cert.

    ResponderEliminar
  2. ¡Y cómo le gusta el moho a mucha gente!

    Cada día me asombro un poquito más.

    Saludos.

    ResponderEliminar
  3. Helena, a mi tampoc del tot. Sempre em va semblar d'allò més tòpic. Però pretén ressaltar el valor del canvi de l'adaptació a un altre mitjà (forçat o no) Hi ha tant mort que camina al nostre entorn ...

    Per associació d'idees et remeto al post

    http://www.laantorchadekraus.blogspot.com.es/2012/06/autoplegaria-intima.html

    ResponderEliminar
  4. Y algunos hacen objeto de orgullo y exhibición de ese moho, casi siempre a través de simbolismos o aquiescencias, Isabel. Cuando utilizan la palabra entonces suena grotesco, pobre o energúmeno, según.

    Yo también me asombro, y me tira para atrás. Saludos.

    ResponderEliminar